Każde miasto wiąże się z jakimiś znanymi postaciami i posiada swoich własnych bohaterów. Te powiązane z daną miejscowością osobistości stają jej wizytówką, a ich nazwiska pozwalają na szybkie skojarzenie z miejscem, gdzie się urodziły, uczyły się lub tworzyły. Również Łódź była niegdyś kolebką wielu sław polskiej kultury i nauki. Jedną z największych tego rodzaju grup stanowili pisarze, wśród których można wyróżnić:
– Kazimierza i Mariana Brandysów. Pierwszy z nich urodził się w Łodzi (1916 r.), lecz studiował oraz tworzył w stolicy. Początkowo obaj bracia, którzy zapisali się w polskiej historii literatury mieszkali w tym mieście.
– Juliana Tuwima- jednego z największych polskich poetów okresu XX-lecia międzywojennego, twórcę wielu znakomitych wierszy skierowanych zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci. Łódź była miejscem jego narodzin (1894 r.)- to tu wychował się i do końca życia uznawał to miasto za swoją małą ojczyznę, o czym także zresztą żartobliwie pisał w wierszu Łódź. Nawet gdy mieszkał już w Warszawie, poeta zawsze wracał myślami do Łodzi, na co wskazują utwory poetyckie zawarte w jego tomikach pt. „Czyhanie na Boga” i „Tańczący Sokrates”. Dziś ten polski mistrz pióra ma swoją ulicę oraz pomnik – „Ławeczkę” przy ul. Piotrowskiej 104 w Łodzi. Ponadto Tuwimowi poświęcona jest również jedna ze stałych wystaw w Muzeum Historii Miasta Łodzi.
– Władysława Reymonta- noblistę, którego uwieczniono siedzącego na kufrze na ul. Piotrowskiej w Łodzi, w której niestety nie mieszkał, choć był z nią bardzo związany. Pod koniec XIX wieku ten znakomity polski pisarz odwiedzał Łódź, zbierając materiały do swojego dzieła zatytułowanego „Ziemia Obiecana”. Bohaterem tej powieści jest właściwie to miasto. Opis kapitalistycznego oraz bezwzględnego wolnego rynku bardzo dobrze oddawał atmosferę ówczesnej wielokulturowej Łodzi. Reymont uważany jest przez łodzian za pełnoprawnego mieszkańca Łodzi. Posiada on swój pomnik wraz z placem jego imienia na samym końcu ulicy Piotrkowskiej.
– Arnolda Mostowicza, który nie tylko urodził się w tym mieście, ale także o nim pisał (np. zbiór wspomnień pt. „Łódź, moja zakazana miłość”, 1999 r.). Mostowicz był pierwszym prezesem założonej przez siebie fundacji Monumentum Iudaicum Lodzense, opiekującej się dziedzictwem łódzkich Żydów. Władze tego miasta zdecydowały się nadać jego imię głównej alei prowadzącej od ul. Wojska do parku Ocalałych, założonego z okazji 60. rocznicy likwidacji łódzkiego getta, w którym pracował jako lekarz pogotowia. W 1998 r. ten pochodzący z rodziny żydowskiej pisarz został Honorowym Obywatelem Miasta Łodzi.
– Marię Rodziewiczównę, która podczas II wojny światowej została internowana do tymczasowego obozu niemieckiego mieszczącego się w Łodzi przy ul. Łąkowej. Ta autorka m.in. „Lata leśnych ludzi” czy licznych nowel doczekała się nazwania jej imieniem szkoły w Łodzi (gimnazjum im. Marii Rodziewiczówny).
– Marię Konopnicką, która po poślubieniu swego męża Jarosława zamieszkała z nim w województwie kaliskim (obecnie- łódzkim), a dokładnie w Gusinie. W dowodzie uznania dla tej polskiej poetki powstał Szpital Kliniczny Nr 4 im. Marii Konopnickiej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi oraz ulica nosząca jej imię.
– Tadeusza Micińskiego, urodzonego w Łodzi i będącego pisarzem oraz poetą epoki Młodej Polski. Na cześć tego autora mistycznych powieści, polskiego prekursora surrealizmu i przyjaciela Witkacego powstała w tym mieście ulica jego mienia.
– Mieczysława Jastruna, który był nie tylko wybitnym polskim poetą gustującym w liryce refleksyjno-filozoficznego i moralistycznej, ale także nauczycielem języka polskiego oraz propedeutyki filozofii w Społecznym Polskim Gimnazjum Męskim w Łodzi.
– Jana Izydora Sztaudyngera, mistrza pikantnej fraszki oraz profesora zwyczajnego Katedry Ekonometrii na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym należącym do Uniwersytetu Łódzkiego. Po II wojnie światowej zamieszkiwał on lokal w kamienicy przy ul Żwirki w Łodzi. Dziś jedna z ulic w tym mieście nosi jego imię.
– Aleksandra Kamińskiego, autora „Kamieni na szaniec” i członka Komisji Ideologicznej i Prawa, a także Przyrzeczenia Harcerskiego, który po II wojnie światowej pracował przy katedrach pedagogiki społecznej oraz pedagogiki ogólnej Uniwersytetu Łódzkiego. W mieście tym został również powołany na Przewodniczącego Naczelnej Rady Harcerskiej. Będąc w Łodzi, można obejrzeć Pomnik hm. Aleksandra Kamińskiego znajdujący się w Parku Staromiejskim oraz pamiątkową tablicę na ścianie budynku przy ul. A. Kamińskiego. Ponadto ten polski pisarz stał się patronem jednej z łódzkich szkół podstawowych.
– Andrzeja Sapkowskiego- urodzonego (1948 r.) i wykształconego w Łodzi w 1948 r. Ten polski pisarz fantasy od lipca 2008 r. jest honorowym obywatelem tego miasta, a ponadto zdecydował się on również na bycie ambasadorem Łodzi w walce o znakomity tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2016. Autor sagi o „Wiedźminie” wciąż mieszka w swoim rodzinnym mieście, gdzie często organizuje spotkania ze swoimi fanami.
– Witolda Jabłońskiego, urodzonego (1957 r.) i wykształconego w Łodzi, autora m.in. „Fryne hetera”, „Kochanka czerwonej gwiazdy” i „Dzieci nocy” oraz dyrektora Wydziału Kultury i Sztuki w łódzkim urzędzie miejskim. Do dziś mieszka w tym mieście.
Dodaj swój komentarz